สิงห์บุรี

การเดินทางสู่จังหวัดสิงห์บุรี ทิวทัศน์สองข้างทางนั้น ช่างเป็นวิวที่ดีมากเลยครับ เป็นนาข้าวทอดยาวตลอดแนวพร้อมทั้งต้นไม้ใหญ่บ้างเล็กบ้างคละเคล้ากันไป ตัวผมเองไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้นานมากครับ เพราะอยู่แต่กรุงเทพฯ เป็นความรู้สึกที่ประทับใจจริงๆ ครับ แต่ถ้าให้ผมมาทำอาชีพนี้ ให้ผมเป็นชาวนา ผมคงทำไม่ได้ เพราะความรู้ ประสบการณ์และความอดทน คงมีไม่พอ เดี๋ยวจะไม่มีข้าวกินกันพอดี..

เราได้เข้าเขตเมืองที่มีปลาเยอะเมืองหนึ่งในประเทศก็ว่าได้ครับ จ.สิงห์บุรีนั่นเองครับ จาก จ.ลพบุรี มาที่นี่ก็ไม่ได้ใช้เวลานานนัก ประมาณแค่ 40 กว่ากิโลเมตรเห็นจะได้ครับ เนื่องจากวันนี้เรามาถึงกันเร็ว เลยได้เอาของไปไว้ที่โรงแรมสิงห์บุรี พาเลซก่อนครับ เราได้ไปรับประทานอาหารเย็นกันที่ร้าน “ลุงเจิด” เมนูที่สั่งก็มี ปลาช่อนเผา กุ้งผัดผงกระหรี่ ฉู่ฉี่ปลาและอีก 2-3อย่าง ส่วนตัวผมเองก็เคยกินปลาช่อนเผามาหลายที่ แต่ไม่เคยได้ลองของที่นี่ อีกอย่างคือ ผมมาเหยียบถิ่นนี้เป็นครั้งแรกด้วย น้ำจิ้มของที่นี่จะไม่เหมือนที่อื่นเพราะต้องกินกับใบอะไรนะที่ขมๆ...ออออ้อ! ใบสะเดาครับ พี่โต้งได้แนะนำวิธีกิน เพราะพี่เค้าเป็นคนจังหวัดใกล้ๆ นี้ คำแรกก็ซึ้งเลยครับ ก้างทิ่มเหงือกครับ โหห คายแทบไม่ทัน..คำแรกเลยกลายเป็นของแมวไป ทุกๆ คนทานกันอย่างเอร็ดอร่อย แหมอยากจะถ่ายรูปมาให้ดูจังครับ แต่กล้องดันแบตมาหมด เอาไว้เมนูหน้าจะถ่ายมาให้ทุกท่านได้อิจฉาเล่นนะครับ จากนั้นเราได้ไปเดินห้างของที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร ส่วนพี่ๆ ผู้หญิงก็ไปตลาดกัน เหมือนได้กลับบ้านเกิดประมาณนั้น ฮ่าๆๆ

ตื่นสายเลยครับในวันรุ่งขึ้น เพราะอากาศช่างดีนักกับวิวของห้องที่นี่ ซึ่งอยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา มีแค่ถนนเส้นเล็กๆ คั่นเท่านั้นเอง เห็นสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาและวิวช่วงกลางคืนงดงามมาก ไม่ต้องบินไปถึงเมืองนอก มาที่สิงห์บุรีก็ถ่ายรูปสวยๆ ได้ “คนไทยรึป่าว วู้..ฮู้..!” ไทยต้องเที่ยวไทยครับ

และแล้วการอบรมก็ได้เริ่มต้นขึ้นที่ห้อง “อโนชา” ราวๆ 9.45น. ผมได้เปิดวีดีทัศน์ให้ชม และตั้งคำถามแจกรางวัลเพื่อความเป็นกันเอง แต่ผมไม่ได้ใช้ไมค์ครับวันนี้ เพราะช่างเทคนิคไปไหนไม่รู้ ผมก็กดสลับเสียงไม่เป็นซะด้วย แต่ไม่นานช่างก็มาสอน ผมเลยได้ใช้ไมค์ในตอนกล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการพอดี การบรรยายเริ่มขึ้นและเป็นไปด้วยดีครับ

ช่วงเบรกเช้าก็นั่งกับพวกพี่ๆ ตัวแทนจาก Toyota 2 ท่าน พูดคุยกันถึงเรื่องรถ Hybrid และได้ทักทายน้องๆ จากวิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีสิงห์บุรี รวมทั้งผู้เข้าอบรมท่านอื่นๆ ด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นกันเอง ถึงแม้คนจะมาไม่เยอะเท่าวันแรกๆ แต่ทุกท่านต่างก็ให้ความสนใจและก็ตั้งใจมาในวันนี้

กิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องหน้าที่พลเมืองในช่วงเช้านั้น เราได้ท่านแรกนำเสนอและเลือกในหัวข้อของการไม่เบียดเบียนผู้อื่นด้วยกาย วาจา หรือแม้คิดด้วยใจ และมีความสวามิภักดิ์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวผู้เป็นประมุขของชาติ คือ ต้องไม่อิจฉาต่อคนอื่นที่ดีกว่า รวยกว่า หรือเก่งกว่า ต้องทำดีเพื่อพ่อ เพราะเราเปรียบเสมือนลูกของท่าน สังคมจะได้ไม่วุ่นวายหากทุกคนปฏิบัติตามหน้าที่ ส่วนความเห็นต่อความเป็นพลเมืองบรรษัท ได้เลือกนำเสนอในหัวข้อการไม่ดำเนินกิจการที่สร้างความเดือดร้อนเสียหายต่อส่วนรวม ทั้งยังต้องสนับสนุนการดำเนินการงานอันเนื่องมาจากพระราชดำริตามบทบาทที่เอื้ออำนวย โดยเน้นย้ำว่า สิ่งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงคิดกิจการงานต่างๆ ขึ้น ก็เพื่อประโยชน์สุขต่อประชาชนทั้งประเทศ

ท่านที่สองเป็นตัวแทนนักศึกษา มาแสดงความคิดว่า จะไม่เบียดเบียนผู้อื่นด้วยกาย วาจา และแม้คิดด้วยใจ เพราะเราไม่เคยทำร้ายใครก็ไม่อยากมาทำร้ายเรา และไม่อยากให้ใครมาพูดจาไม่ดีกับเราเช่นกัน ตัวเราและคนรอบข้างจะได้ประโยชน์ร่วมกัน และอยากเห็นความเป็นพลเมืองบรรษัทในการยึดถือศาสนธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจรวมทั้งเป็นหลักในการดำเนินชีวิต

จะว่าไปตั้งแต่มาสิงห์บุรีผมเจริญอาหารมากครับ เจอแต่อาหารที่ไม่เคยกินหรือแม้แต่ลอง เมนูอาหารกลางวัน ณ ห้อง “หรรษา” ก็มีหลายอย่าง แต่มี 2 อย่างที่ส่วนตัวผมไม่เคยกินเลย คือ ต้มไก่มะนาวดองกับของหวานขนมปะกริมครับ ต้มไก่มะนาวดองนี่ดีเลยครับทำให้คนที่ใช้เสียงเยอะๆ ได้ชุ่มคอบ้าง ในส่วนของขนมปะกริมนั้น ผมคิดว่ามันเป็นลอดช่องนี่หว่า ทำไมเรียกปะกริม มันเป็นเส้นสีเขียวกับสีขาวและน้ำเหนียวๆ ครับ ทีแรกว่าจะไม่ลอง แต่เกิดมาแล้วต้องลอง ซ้ำยังเป็นของไทย งับ!...อืม รสชาติก็หวานๆ มันๆ ดีครับไม่นานก็หมดชาม ลืมบอกไปว่าที่นี่ของหวานเป็นชามไม่ได้เป็นถ้วยนะครับ (3ถ้วย=1ชาม เห็นจะได้) ซ้ำยังมีผลไม้มาตอกย้ำความแน่นเข้าไปอีกเป็นจังหวัดแรกที่ทำให้ผมอิ่มขนาดนี้ สำหรับอาหารกลางวันผมได้ถามพี่คนเสิร์ฟว่า “พี่เหลืออีกไหมของหวานอะ จะเอาไปฝากพี่ๆ ที่สถาบันฯ ขอซักหม้อหนึ่ง” ฮ่าๆ

เดินมาอย่างช้าๆ ขึ้นมาที่ห้องอบรมเพราะความแน่น แต่เพื่อสปิริตของการที่จะทำให้การอบรมสำเร็จ ในช่วงออกกำลังกาย มีพี่ผู้ชายท่านหนึ่งทำธุรกิจส่วนตัวอยู่ ได้ออกมาเต้นกับกระผม เนื่องจากใครออกมาข้างหน้ากับผมเอาเสื้อไปเลยตัวหนึ่ง และผมได้เต้นท่าสุดท้าย แถมบอกให้พี่เค้าเต้นตามถ้าทำได้เอาไปเลยรางวัล ผมจึงได้เต้นท่าของ “เท่ง เถิดเทิง” พี่แกก็ยังเต้นได้อีก จึงได้เสื้อโลโก้ของเราไปโดยปริยาย คิดในใจว่าพี่เค้ามาล่ารางวัลจริงๆ เพราะตอนเช้าก็เอาพัดไปแล้ว 2อัน

ในช่วงแลกเปลี่ยนเรียนรู้กิจกรรม CSR เชิงระบบ ท่านที่ออกมาท่านแรกเสนอว่า อยากจะเห็นความสัมพันธ์ของคุณลักษณะองค์กรกับเรื่อง CSR ต้องดูว่าองค์กรเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร ใครได้รับผลกระทบจากการประกอบการของเรา เราเป็นองค์กรแบบไหน ตั้งขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์ใด และให้ดูว่าพนักงานเรามีลักษณะอย่างไร ต้องมีการดำเนินการเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคมอะไรบ้าง อยากเห็นองค์กรมีจุดมุ่งหมายชัดเจนในการทำ CSR

ส่วนท่านต่อมาเสนอว่าอยากเห็นการบูรณาการเรื่อง CSR ทั่วทั้งองค์กร โดยกำหนดหัวข้อโครงการและแผนปฏิบัติงานผนวกและทำการสอนในทุกแผนกวิชาด้วย กำหนดเกณฑ์บ่งชี้ความก้าวหน้า สุดท้ายแล้วก็ย่อมส่งผลให้ผู้บริหาร เจ้าหน้าที่ องค์การวิชาชีพ สถานประกอบการ และหน่วยงานอื่นๆ ได้ประโยชน์ทั้งสิ้น รวมทั้งอยากจะให้มีการพัฒนาศักยภาพที่สังคมภายนอกให้การยอมรับด้วย

ในส่วนกิจกรรม Creative CSR นั้นได้โครงการบรรจุภัณฑ์ที่ทำจากใบมะพร้าว โดยมีรายละเอียดกิจกรรมเริ่มจากการให้ความรู้กับคนในชุมชน สำรวจทรัพยากรและวัสดุอุปกรณ์ จัดตั้งกลุ่มเพื่อร่วมทำบรรจุภัณฑ์ กำหนดจุดมุ่งหมายในการทำกิจกรรมร่วมกัน พร้อมจัดหาตลาดรองรับ ซึ่งทุกคนในชุมชมจะได้รับถึงผลสำเร็จตามมา โครงการที่เสนอนี้ มีการนำใยมะพร้าวมาบดละเอียดพร้อมส่วนผสม และนำเข้าเครื่องอัดซ้ำ และยังต้องมีการฆ่าเชื้อ เป็นการช่วยลดปัญหาสิ่งแวดล้อม อีกทั้งยังสามารถนำทรัพยากรธรรมชาติมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ลดพฤติกรรมการใช้ถุงพลาสติก และที่สำคัญคือ ช่วยให้ชุมชนดำรงชีวิตได้อย่างเข้มแข็ง

อาจารย์สันติ สิงห์อุบล จากวิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีสิงห์บุรี ได้พูดคุยกับทีมงานว่า “ได้รับหนังสือจากสถาบันไทยพัฒน์เมื่อปลายเดือนมิถุนายน จริงๆ แล้วเคยได้รับการอบรมมาแล้วก่อนที่จะย้ายมาอยู่สิงห์บุรี ครั้งที่แล้วได้เข้าอบรมที่กาญจนบุรีได้ความรู้ และได้ทั้งการระดมความคิดด้วย สาเหตุที่มาครั้งนี้เพราะคิดว่าเนื้อหาไม่น่าจะเหมือนกับครั้งที่แล้วจึงสนใจเข้ารับการอบรม การอบรมมีประโยชน์มากที่มาจัดในส่วนภูมิภาค และได้แนวคิดจากการระดมความคิดไปใช้ในการพัฒนางานที่เกี่ยวข้องกับทั้งภาครัฐและเอกชน ในปีนี้ก็เช่นเดียวกัน เหมือนเป็นการต่อยอดแนวคิดที่เป็นประโยชน์ในภาพรวม สำหรับการสอนในรายวิชานั้น อาจจะไม่มีวิชาหน้าที่พลเมือง แต่ไม่ว่าจะสอนวิชาอะไรก็แล้ว ทางอาจารย์จะหมั่นย้ำศิษย์เสมอในเรื่องคุณธรรมจริยธรรม ต้องสำนึกแล้วทำด้วย อีกทั้งต้องเป็นคนดีของสังคม ตอนนี้ไม่มีรายวิชานี้เหมือนแต่ก่อน ที่มีวิชาอย่างเช่น สมบัติผู้ดี “กฤษณาสอนน้อง” ส่วนกิจกรรม CSR นั้นก็เน้นการช่วยเหลือกันตามหน้าที่ในสังคมเหมือนกับการช่วยเหลือพวกพ้อง คำว่า “พวก” คือ พ = พึ่งพากัน ว = ไว้ใจกัน ก = เกรงใจกัน โดยภาพรวมแล้วก็มีเจตนาที่จะนำไปสอนและให้ความรู้แก่นักศึกษาต่อไป”

ช่วงท้ายได้กล่าวปิดการอบรม แต่ผู้อบรมที่นี่น่ารักมาก กล่าวปิดแล้วก็ไม่ยอมกลับกันสงสัยไม่ต้องรีบไปรับลูก ฮ่าๆ ก็มีแซวกันไปตามนิสัยของตัวกระผม หลังเสร็จงานทุกๆ คนก็ได้นั่งพักและก็ปรึกษากันถึงสิ่งที่จะต้องปรับปรุง ข้อผิดพลาด รวมถึงข้อแนะนำต่างๆ สำหรับครั้งต่อๆ ไป ในระหว่างที่เก็บของ พี่ผึ้งก็ได้แนะนำผมหลายๆ อย่างครับว่า ต้องพูดอะไร แจ้งอะไรตอนไหน ผมก็จะทำให้ดีที่สุด เพื่อให้เกิดข้อผิดพลาดน้อยที่สุดถึงไม่มีเลย

ยังไงก็เข้าไปอ่านบทความของผมและแนะนำกันด้วยนะครับ ดีไม่ดียังไงจะได้ปรับปรุงแก้ไขเพื่อที่จะเขียนให้ทุกๆ ท่านได้ติดตามต่อไปครับ ส่วนอีกสายหนึ่งจะเป็นยังไงบ้าง ผมก็ไม่รู้เลย เพราะไม่ค่อยได้มีเวลาใช้อินเทอร์เน็ตมากนัก ยังไงก็แนะนำเราทั้งสองคน พี่หนึ่งและผมด้วยครับ ขอบพระคุณครับ ติดตามในจังหวัดต่อไปว่า เราจะไปกินอะไร อบรมที่ไหน และผมจะกลิ้งกลับกรุงเทพฯ รึไม่ ฮ่าๆๆ ตอนนี้ขนาดตัวผมก็ไล่ตามหัวหน้าสายผมเข้าไปทุกทีแล้วครับ